dichter
MUGzines zijn mini poëziemagazines. Ik ben gevraagd om twee gedichten te schrijven voor het nieuwste nummer. Ook Daniël Dee en Pieter Drift werden benaderd en droegen bij. MUGzine #2 is op papier in beperkte oplage te verkrijgen, maar ongelimiteerd te lezen en te downloaden via deze link.
Dit jaar zou ik voor de tweede keer optreden tijdens het grootste openlucht-poëziefestival van de Benelux, Dichters in de Prinsentuin. Het festival waar je zittend in het gras kunt genieten van gedichten.
Toen dat door de coronacrisis niet zoals gepland kon doorgaan, is gezocht naar een alternatieve opzet van het festival. Inmiddels is die alternatieve invulling bekend. Zo zal er een Festival op Papier verschijnen als special bij De Groene Amsterdammer en wordt het via de app VERS mogelijk om gedichten te beluisteren in de Prinsentuin en de Groninger ommelanden, zodat publiek een eigen festival en poëzieroutes samen kan stellen. Daarnaast biedt een Festival in een Doos allerlei poëzieverrassingen voor een poëziefestival thuis. Vrijwel alle dichters uit de oorspronkelijke opzet, meer dan 60, leveren een bijdrage.
Om het festivalgevoel vast te houden worden de activiteiten zoveel mogelijk gestart in het oorspronkelijke festivalweekend, 10 t/m 12 juli 2020. Rondom het hart van het alternatieve festival, het festivalmagazine, de app waarmee gedichten kunnen worden beluisterd op knooppunten van het fietsknooppuntennetwerk en het “Festival in een doos”, zullen nog allerlei (online)activiteiten georganiseerd worden.
Kijk hier voor meer informatie.
Vanaf 22 januari is het indrukwekkende interactieve Holocaustmonument van Daan Roosegaarde 12 dagen lang te bezichtigen in het torenportaal van de Zutphense Walburgiskerk.
Tot en met 2 februari (met uitzondering van zondag 26 januari) zal daar dagelijks om 19.30 uur een herdenkingssamenkomst plaatsvinden met muziek en poëzie, waar ik een bijdrage aan mag leveren. Bij grote belangstelling wordt er uitgeweken naar een zijbeuk van de kerk. Voor meer informatie klik hier.
ik wist niet welke kant op te vallen
zocht het weer aangroeien van een oude vriend
vocht tegen het smaller worden van de stad de schaduw
die tevoorschijn kwam was het lokaas voor
vermagerde standpunten achter glas
vraag me niet wie me hier heeft gebracht
(en excuses voor mijn vogelogen)
het waren geen behoedzame dragers
geen droeve lastdieren met het zwoegende lijf
iemand verscheen ontstellend naakt
en op ware grootte
brak mijn adem
de steen om mijn hals
kraakte de onbemande ruimte
